"– მეგობრები გილოცავენ, გულით, დღეს ხომ შენი დაბადების დღეა!" ჩვენი ამქვეყნად მოვლინება სასწაული გახლდათ. ეს იყო ერთ–ერთი პირველი სასწაული ჩვენი ცხოვრების დასაწყისიდან დასასრულამდე მომხდარი თვლადი რაოდენობის, გამოზომილ სასწაულთ შორის... ამას წინ უძღოდა ძალიან გამბედავი ნაბიჯი ჩვენი არცთუ ახალგაზრდა მშობლების მხრიდან, რომ შეექმნათ „ტრადიციული, ქართული ოჯახი“. და იქ მოხდა საოცრება: დედაჩვენს ოცდათვრამეტი წლის ასაკში დედობის შანსი მიეცა. მის უზარმაზარ მუცელზე ყურმიდებული მისი ბიცოლა, ბრწყინვალე გინეკოლოგი, უაღრესად ინტელიგენტი, დიდებული ქალბატონი–მარიამ ლომთაძე გაოცებული იქნევდა თავს, როცა ამ უცნაური სამყაროდან დროდადრო გაორებულ სიგნალებს–ანუ ორ გულისცემას გრძნობდა. და რადგან 1967 წელს ექოსკოპიური აპარატურა აიზეკ აზიმოვის და რეი ბრედბერის ფანტასტიკურ რომანებშიც არ მოიხსენიებოდა, ძალიან ძნელი იყო ამ ვარაუდის ხმამაღლა გაცხადება, თუმცა ერთი–ორჯერ წამოსცდა თურმე, რამაც დედა ძალიან შეაშინა. გაგეცინებათ, რომ ვთქვა რატომ, მაგრამ ახლა იმდენი დროა გასული, ის ხალხი უკვე ალბათ „გზა
